Website

Dag 12 - Bremen, Ohio

Vorig jaar in augustus adopteerden wij het graf van Sergeant Willis Lewis Burnworth. Hij is één van de 368 Amerikaanse soldaten begraven op de Flanders Field American Cemetery te Waregem. Hij werd geboren op 5 juni 1891 te Bremen, Ohio en overleed op 1 november 1918 te Kruishoutem.

 

Tijdens de voorbereiding van onze reis, hadden wij al gepland om zijn geboortestreek te bezoeken. Wij verstuurden e-mails naar verschillende instanties om in contact te geraken met een familielid. Uiteindelijk na veel geduld werd onze zoektocht positief beantwoord. We kregen het telefoonnummer van een achterneef, Terry Burnworth. Hij was zeer verrast dat de Belgen de graven van de overleden Amerikaanse soldaten hadden geadopteerd en nog meer dat ze hem hiervoor contacteerden. Wij stuurden de informatie die wij al verzameld hadden en spraken af om terug contact te nemen wanneer we onze reis hadden aangevat.

 

 

Foto's

 

Bekijk het fotoalbum van Bremen op Google+

 

Links

 

• Tribute to Sgt Willis Lewis Burnworth

 

Motel

 

 

Best Western Port Columbus, 1450 Airpointe Drive, Columbus , OH, 43219-1501

 

 

Vandaag was de dag dat wij hen gingen ontmoeten. In Bremen, een klein dorpje reden we behoedzaam de lange oprit op naar het huis. In de hoop dat we aan het juiste huis waren, belden we aan. Ook in hun ogen kon je de spanning aflezen. Zij haden wel het voordeel dat ze al een foto van ons hadden gezien. De ontvangst was hartelijk evenals de erkentelijkheid voor de inspanningen die wij met onze adoptie doen om de herinnering van hun grootnonkel levendig te houden.

 

We moesten al snel vaststellen dat zij zelf niet veel informatie hadden over hun grootnonkel en dat wij meer wisten over hem. Enkel Nellie, één van de zusters van de overleden sergeant Willis had ooit het graf van haar broer in Waregem effectief bezocht. Ze hadden wel een stapel foto's voor ons klaar gelegd. We weten nu hoe zijn ouders er uitzagen en hebben wij een foto van hem in uniform gezien. Ik vroeg of hij ze voor ons kon scannen. De uitdrukking op zijn gezicht, was dezelfde als deze van een koe die een trein ziet passeren. Hij had geen idee over wat ik het had. De e-mail die ik hen ooit had gestuurd, was naar zijn zoon, die een bedrijf runt om dieselmotoren te tunen.

 

Geen probleem, hij zou ons naar zijn zoon rijden. Het was wel even schrikken toen wij ons transportmiddel zagen: een koets voortgetrokken door een klein tuinvoertuig. Zijn zoon was bereid om de foto's in te scannen en naar ons te e-mailen.

 

Na het bezoek aan zijn zoon, was het tijd om te gaan lunchen. Op weg naar het restaurant kwamen we Amish tegen in hun koets. Toen ik de eerste keer met Terry telefoneerde had ik het gevoel dat hij iets met de Amish had of zelf was. Blijkt nu dat zijn grootvader een reverend van de United Brethren was en dat zij nog steeds lid waren van deze kerk. Een geloofsgemeenschap die rechtstreeks afstamt van de Mennonites van Pennsylvania. Aan tafel nodigden ze ons dan ook uit om om te bidden als dank voor de maaltijd die we zouden nuttigen.

 

In de namiddag bezochten de plaatselijke begraafplaats waar het merendeel van de familie hun laatste rustplaats heeft. Voor sergeant Willis hebben ze een kruis geplaatst naast het graf van zijn ouders. Daar stelden we ook vast dat heel wat leden van de familie Burnworth deel uit maakten van het leger, zowel tijdens WW1, WW2 als de strijd om Korea.

 

Terry reed ons dan rond om een aantal markante plaatsen te bezoeken waar zijn familie leefde of woonde.

 

Zo bezochten we Douglas Burnworth, een neef van Terry die nog steeds woont in het huis van hun grootvader, de reverend Ira, een jongere broer van sergeant Willis.