Website
van Colette en Peter
USA 2015
Dag 8 - Indianapolis, Indiana
Het belooft een warme dag te worden, tot 94°F, voor de Europeanen 34°C. Niet bepaald temperaturen om veel buiten rond te slenteren. We doen het dan vandaag ook rustig aan.
Tegen 10 uur rijden wij richting het centrum van Indianapolis. De hoofdstad van Indiana is een drukke stad en de chauffeurs zijn hier redelijk energieke rijders. Het wordt dan ook oppassen geblazen. De verschillende klaverbladen vragen de opperste concentratie. Zeker als de op- en afritten elkaar kruisen. We geraken er heelhuids. De auto wordt in een ondergrondse parking geplaatst zodat hij in de namiddag geen bakoven is.
De temperatuur nodigt niet bepaald uit om er een snelle pas op na te houden. Al sloffend bereiken we even later het Indiana State House. Na de verplichte veiligheidscontrole kunnen we onmiddellijk aansluiten bij een begeleide rondleiding onder de hoede van Justin.
Foto's
Bekijk het fotoalbum van Indianapolis op Google+
Links
Motel
Best Western Crossroads, 7610 Old Trails Road, Indianapolis , IN 46219-6740
De kleine groep, een koppel uit Indiana en wij zelf, biedt de mogelijkheid om op plaatsen te komen waar ze met grote groepen niet kunnen/mogen komen. Zo worden we binnengeleid in de schatkamer van deze staat. Eind 19de eeuw werd de brandkast besteld om de inkomsten van de staat Indiana te bewaren. Gezien in die tijd de federale taks op brandkasten zeer hoog was, vonden de staat Indiana en de brandkastbouwer Mosler er niets beter op dan de brandkast te voorzien van een schilderij. Hierdoor werd het gecatalogeerd als een kunstwerk en was de federale taks zeer laag. Zo zie je maar dat niet alleen de inwoners de federale staat zo weinig mogelijk gunnen.
Indiana is samen met nog zeven andere staten waar, naast de senaat en de kamer ook hun hooggerechtshof in hun State House zetelt. In Indiana bestaat het hooggerechtshof uit vijf leden en wordt sedert vorig jaar voor het eerst voorgezeten door een dame. Zij is enkel de tweede dame die er in slaagde om verkozen te geraken. De eerste dame die er in slaagde, was tegelijker tijd ook de eerste Afro-Amerikaan die werd verkozen.
We verlaten het State House en worden murm geslagen door de hoge temperatuur. Buiten passeren we verschillende Food Carts, waar de talrijke ambtenaren in de rij staan om hun lunch te bestellen. In tegenstelling tot andere hoofdsteden kunnen wij hier gewoon aan de overkant een bar binnenstappen en een pint bestellen. In het verleden viel het ons steeds op dat in een grote straal rond het State House en de regeringsgebouwen, geen bars te vinden waren. Eethuizen genoeg, maar meestal enkel met soft drinks.
De barman vraagt wat wij wensen te drinken. Colette neemt een Budweiser en ik vraag als hij iets heeft in de stijl van Hoegaarden. Als ze Stella, Stout, Pale Ale en Guiness verkopen, mag ik er toch vanuit gaan dat ze hun bieren kennen. De barman neemt een klein glaasje en gaat naar de tapkraan. Het heeft het uitzicht van een witbier, maar heeft een andere, weliswaar aaangename smaak. Hij tapt een glas en ik vraag wat de naam is van dit bier. Hij zegt "seesan" en ik herhaal "Cezanne, zoals de schilder". De brave man knikt bevestigend. We nemen de kaart en zoeken het bier op, maar kunnen het niet terugvinden. Wanneer we de rekening betalen zie ik de naam van het bier op het ticket: "Saison". Je kan het een Amerikaan niet kwalijk nemen dat hij een Frans woord niet kan uitspreken, maar naar de States te komen om een Waals biertje te drinken is toch wel niet alledaags.
Zoals in andere hoofdsteden staat in de buurt van het State House een museum over de geschiedenis en fauna en flora van deze staat. Dit museum viel tegen. Het was uitzonderlijk duur ($13/persoon), zelfs voor Amerikaanse normen en was niet uitzonderlijk interessant. Laat staan dat het interactief was. Het enige positieve was de reductiebon voor de parking.